هنگامه وصل و حماسه حضور
شاد زی ای هم نبرد، ای گُرد پیشاهنگ شاد --  شاد زی ای مرگ دژخیمان بی فرهنگ شاد
زندگی ها زان تو، آزادگی ها زان توست.--- شاد زی و سرفراز، اما نه از باد غرور( بارق شفیعی)
شادی وسرور از متغییرترین تاثیرات در زندگی اجتماعی است. که بر تمامی جهات زندگی انسان تاثیرمیگذرد.
وصف گیسو از زبان شانه می باید شنید --- راز را از محرم کاشانه می باید شنید
از این پس هنگامه ای از عشق خواهیم ساخت. باز حماسه ای با فرشتگان ایل در سرا پردۀ عشاق خواهیم آویخت.
سپیدان ها دیگر پرنیان نخواهند بود. چون سودای باغ و بستان ایران را گلستانه در سرداریم. هَزاران را با هزاران گل
شادمانه، به تماشا خواهیم نشست. 
 طوفان همبستگی و اتحاد مردان و زنان، در پرنیان دلها رقم خوردند و مهر و محبت
شالودۀ باعظمت گوروشمگ را به تصویر کشید و سقف آسمان را شکافت و بر جان و دل خوش ذوقان ایل، ستاره افشانی نمود.
موج های هنر در صفوف منظم از بزرگ و کوچک، مصفا شدند و تا افق، شرر بر خرمن کید اغیارفکندند. کجا بودید 
ای کهزادها و کهیارهای خوش مرام و ای افسونگران عفیف، که باغ پرنیان را به ارمی جاودان مبدل کردید. موسیقی
قشقایی با صدای نازنین یاشار و خجسته، چکامه دل و چکاوک روح و جسم بود درسیطرۀ ملک صورتان و نیکوسیرتان،
که جان داد و قصه آغاز نمود و غصه از پیر و برنا سترد. تهنیت به شما ای مدیران پرتلاش و خلاق، که شمیم عطرآگین
عشق و دوستی  با هم بودن و درکنار همزیستن را به ارمغان آوردید. درودتان باد که از بزم پری وشان و تهمتنان ایل، 
چه عاشقانه، رهایی از انتظار فراغ یاررا در قلوب مهرورزان قبیله به عشق آراستید و سرود باهم بودن را مترنم نمودید.
ای سبک بالان راستین اندیشه، چه زیبا بود انجمن دیدارتان، در آن بهشت پرنیان پوش و زرین فرشِِ دلها ...
چه جهانی است جهان نگه ، آنجا که بوَد                                                                                                                 
از بد و نیک جهان هر چه بجویند نشان  
گه از او داد پدید آید و گاهی بیداد
گه از او درد همی خیزد و گاهی درمان
من بر آنم که یکی روز رسد در گیتی
که پراکنده شود کاخ سخن را بنیان
به نگاهی همه گویند به هم راز درون
وندر آن روز رسد روز سخن را پایان
به نگه نامه نویسند و بخوانند سرود( آذرخشی)

 دستمریزاد به شما که حماسه آفریدید و خسته نباشید به مدیران پرتلاش که هنگامه خلق کردید.
22 اردیبهشت 97 امراله یوسفی شیراز